logo_redbg_vertical-newΓραφείο Τύπου

Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 2019

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

ΑΘΗΝΑ, 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

Αγαπητές Συντρόφισσες, αγαπητοί Σύντροφοι,

 

Καλή χρονιά, με  προσωπική και οικογενειακή υγεία, δημιουργία και προκοπή.

 

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, για να συζητήσουμε για την πορεία μας.

 

Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να μιλήσω από καρδιάς, με την ευθύνη έναντι της ιστορίας, αλλά και του μέλλοντος του Ελληνικού λαού και της χώρας, που οφείλει να έχει ένας Πρωθυπουργός, ο οποίος κλήθηκε να διαχειριστεί, με μερικούς από εσάς, την πιο δύσκολη κρίση και τα συσσωρευμένα προβλήματα πολλών δεκαετιών.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

Πριν από 100 χρόνια, τέτοιες ημέρες, στις 5 Φεβρουαρίουτου 1919, γεννήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Θέλω σήμερα να πω μόνο δύο λόγια, για τον πατέρα μου, για τον πολιτικό, και όχι για την ιστορία, αλλά για τα διδάγματα.

 

Ο Ανδρέας, ήταν ένας ηγέτης, που κάποιοι θέλουν να περιορίζουν στα όρια της πατρίδας μας. Ο Ανδρέας είχε εμβέλεια παγκόσμια. Τον βρίσκω και σήμερα μπροστά μου, σε ταξίδια: πρόσφατα, στη Μάλτα, μου θύμισαν τους αγώνες του με τον Μίντοφ για μια Μεσόγειο συνεργασίας, ειρηνική, χωρίς ξένους στόλους. Στη Σοσιαλιστική Διεθνή, με τον απεσταλμένο, Νάμπιλ Σάατ, του Αμπάς, για την υποστήριξη του Παλαιστινιακού λαού. Η δε σημερινή διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για τα πυρηνικά όπλα, κάνει επίκαιρη όσο ποτέ την πρωτοβουλία των 6 για τον έλεγχο των όπλων μαζικής καταστροφής.

 

Αυτό το κατάφερε, γιατί παρά τα λάθη του, έπραξε πάντα με γνώμονα τη συνείδησή του.

 

Συνομίλησε με την ιστορία στον καιρό του, ήθελε πάντα τον εαυτό του στη σωστή πλευρά, στη φωτεινή πλευρά της ιστορίας, γιατί δεν αρνήθηκε τις αρχές του και τις αξίες του, ούτε για χρήματα, ούτε για την εξουσία, ούτε για την υστεροφημία του, ούτε για να υποκριθεί ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που ήταν.

Όσοι χθες ή σήμερα προσπαθούν να τον μιμηθούν, υιοθετώντας επιφανειακά γνωρίσματα, ας καταλάβουν ότι ο Ανδρέας δεν υπηρέτησε την εικόνα του αριστερού αλλά την ουσία των σοσιαλιστικών του αρχών.

 

Ο Ανδρέας, υπηρέτησε βέβαια και πρωταρχικά, τους Έλληνες και τη χώρα, με κάθε τρόπο, πράττοντας με γνώμονα το συμφέρον της. Αυτό έκανε και όταν συναντούσε τον Οζάλ, μετά από το «βυθίσατε το Χόρα», θέλοντας παράλληλα τη συνεργασία των λαών. Αυτό έκανε και όταν εξέφραζε τον πόνο του Ελληνικού λαού για τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα, όπως με το εμπάργκο στα Σκόπια, αυτό έκανε όμως και όταν για τα συμφέρον της χώρας αποφάσισε να υπογράψει την ενδιάμεση συμφωνία με την ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

 

Όπως, αυτό έκανε, όταν σε πείσμα των συμφερόντων και των κατεστημένων, άλλαζε συθέμελα τη χώρα.

 

Γι’ αυτό, ο Ανδρέας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ο Ανδρέας ανήκει στην Ιστορία. Είναι όμως παρακαταθήκη όλων εκείνων που αγωνίζονται με συνέπεια για τις αρχές και τις αξίες του σοσιαλισμού και της Δημοκρατίας, λόγω και έργω.

 

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

 

Η αναφορά μου στον Ανδρέα, δεν είναι επετειακή, ούτε και συναισθηματική, είναι για να στοχαστούμε το εθνικά ωφέλιμο, χωρίς ψευδαισθήσεις, απαλλαγμένοι από τη μιζέρια και την κακομοιριά που κυριαρχεί στο δημόσιο βίο της χώρας. Η Παράταξή μας, σε κρίσιμες στιγμές ήταν πάντα μια εστία φωτός, στην καταχνιά της συντήρησης. Ήταν η πίστη του στις πραγματικές δυνάμεις της χώρας, του λαού μας, αρκεί να ήταν απελευθερωμένος και συμμέτοχος στη διαμόρφωση των αποφάσεων.

 

Για αυτό και ήξερε ότι πρέπει να χτιστεί μια ευρύτατη συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων που θα διεκδικούσαν την εθνική κυριαρχία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση.

Η έννοια της απελευθέρωσης, ήταν καθοριστική, γιατί πίστευε ότι κανένας λαός δεν ηττάται αν πιστεύει στον εαυτό του.

 

Και σήμερα, η κυριαρχία της συντήρησης, μας οδηγεί στο αντίθετο. Η ΝΔ όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδείξει τι πρεσβεύουν, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Στα λόγια υπόσχονταν παραδείσους και εύκολες λύσεις, όπως να σκίσουν μνημόνια. Και όταν πήραν την κυβέρνηση απογοήτευσαν βαθιά τον Ελληνικό λαό. Καλλιέργησαν την μοιρολατρία. Δεν τόλμησαν να ακουμπήσουν τα πραγματικά αίτια που κρατούν τον λαό εξαρτημένο.

Το κατεστημένο, όπως το ονόμαζε ο Ανδρέας, που παρασιτεί πελατειακά σε βάρος της παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας.

 

Μέλημά τους, η νομή της εξουσίας. Όχι η αλλαγή της. Καμία συζήτηση για τα ουσιώδη. Γιατί ουσία είναι για αυτούς η εξουσία.

Για αυτό επιδιώκουν τη συσκότιση των πραγματικών προβλημάτων, για να μην αναδειχθούν οι ευθύνες από τη μια και οι σκοπιμότητες από την άλλη.

 

Και αυτό εγκυμονεί κινδύνους για την πατρίδα.

 

Δεν θα μακρηγορήσω κάνοντας κριτική σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι και οι δύο μέρος του ελληνικού προβλήματος.
Γιατί, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα ποντάρουν στο διχασμό για να κερδίσουν κομματικά οφέλη.
Αυτά κάνουν και τώρα. Και λυπούμαι, γιατί και στα δύο αυτά κόμματα, ηγούνται νέοι άνθρωποι.

Από την άλλη, ελπίζω οι πολίτες να κατανοούν πλέον γιατί κάποιες λέξεις στην πολιτική, όπως πχ, η ανανέωση, δεν λένε τίποτα αν δεν συνοδεύονται από αρχές και αξίες, από πολιτικό ήθος.

 

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

 

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον γνωστό πως πολιτεύονται. Και οι δύο ελίσσονται με άνεση και με όπλο το λαϊκισμό, αποφεύγουν με επιμέλεια τη σύγκρουση με συμφέροντα και κατεστημένα.

 

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική που έχουν χαράξει, ούτε αφήνουν περιθώρια ότι μπορούν να αλλάξουν στην πορεία προς τις εκλογές, ούτε δημιουργούν προοπτική για την επόμενη μέρα.

 

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί έναν επικίνδυνο όπως και αδιέξοδο διπολισμό. Θα καταλήξει στα ίδια προβλήματα που έφεραν την κρίση στη χώρα.
Μια πολιτεία που αντί να υπηρετεί το ευρύτερο κοινό καλό με ευαισθησία και πρόνοια, υπηρετεί στενά πελατειακά συμφέροντα σπαταλώντας την ενέργεια και το χρήμα του Ελληνικού λαού.

Τακτικισμοί και ισορροπίες, αντί για συγκρούσεις, τομές και αλλαγές, θα μας οδηγήσουν πάλι να ζητάμε να μας σώσουν οι άλλοι.

 

Η προειδοποίησή μου, προς όλους εσάς, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι τούτη: ας προετοιμαστούμε κατάλληλα, για να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε το καταστροφικό ενδεχόμενο ενός συντηρητικού διπολισμού.

Με ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσει και την κυριαρχία της συντήρησης και την επιδίωξή της να παίξει τα επόμενα χρόνια χωρίς αντίπαλο.

 

Αυτό είναι το πατριωτικό μας καθήκον.

 

Ο χώρος της κεντροαριστεράς, μπορεί να αποτελέσει τη μοναδική ελπίδα ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Όχι την ελπίδα ότι θα γίνει συνομιλητής.

Την πεποίθηση ότι μπορεί να γίνει ο μεγάλος φορέας που θα φέρει την αλλαγή.

 

Σήμερα, ακριβώς για αυτό βρίσκομαι εδώ, για να σας μιλήσω, με όλα όσα προείπα δεδομένα, για αυτά που με απασχολούν, και επομένως, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, για αυτά που με ανησυχούν.

 

Με ανησυχεί η πορεία της χώρας.

 

– Μετά από τόσα χρόνια κόπων και θυσιών του Ελληνικού λαού, είμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο, όπου, ή θα διδαχθούμε όλοι από τα μαθήματα των τελευταίων ετών και θα προχωρήσουμε μπροστά με αλλαγές προοδευτικές ή θα βουλιάξουμε ξανά.

 

– Η Ελλάδα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για τα επόμενα είκοσι χρόνια σε ό,τι αφορά τα έργα υποδομής, το αναπτυξιακό μοντέλο, τις προκλήσεις που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες, η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη.
Πεποίθησή μου, γνωρίζοντας τις παγκόσμιες εξελίξεις, είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί στην πρωτοπορία της πράσινης, βιώσιμης ανάπτυξης, αξιοποιώντας –  και έχει πολλά – τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Από την ανανεώσιμη ενέργεια, τη βιολογική καλλιέργεια, τον τουρισμό ευζωίας, το επιστημονικό και πολιτιστικό της δυναμικό, που περιορίζεται σε ένα γραφειοκρατικό συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα.

 

– Τέτοιο σχέδιο δεν μπορούν να υπηρετήσουν οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας. Μπορούμε εμείς όμως να πρωτοστατήσουμε ώστε ένα παρόμοιο σχέδιο να γίνει ευρύτατα αποδεκτό στην ελληνική κοινωνία μέσα από συναινέσεις – πέρα από τις ιδεολογικές διάφορες, αλλά με θάρρος να συγκρουστούμε και να αλλάξουμε πολλά.

 

– Στις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της παράταξής μας βάζαμε πάνω από το κομματικό συμφέρον αυτό της πατρίδας.
Το αποδείξαμε πολλές φορές με αυτοθυσία.

Και δεν φοβηθήκαμε να συγκρουστούμε παρά το όποιο πολιτικό κόστος με τα κακώς κείμενα. Στο κράτος αλλά και ακόμα και στον δικό μας χώρο.

 

Αυτό όμως μας δίνει την πολιτική και ηθική δύναμη να μιλάμε για ευρύτερες συναινέσεις – όχι προσχηματικά – αλλά ουσιαστικά.

 

Το αποδείξαμε με την εξωτερική πολιτική – με την Τουρκία και την Κύπρο -, τις συνταγματικές αλλαγές, τις μεγάλες τομές όπως το ΑΣΕΠ, και πιο πρόσφατα με τη μάχη μας για διαφάνεια παντού. Η παράταξή μας διαμόρφωσε πολιτικές και θεσμούς για το κοινό καλό.

 

– Για αυτό και εμείς – το κίνημά μας -, είμαστε η δύναμη που μπορεί να βάλει τέλος και στο διχασμό που με πρόσχημα το μακεδονικό χωρίζει τους πολίτες σε πατριώτες και προδότες, για μικροκομματικά οφέλη ή και το όφελος όσων επιδιώκουν την αστάθεια και την αδυναμία της χώρας μας.

 

Τέλος πια σε παρόμοιους διχασμούς. Ας θυμηθούμε τον Ανδρέα, ο οποίος επούλωσε τις πληγές του εμφυλίου, τιμώντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, για τους αγώνες τους κατά των ΝΑΖΙ.

 

Με απασχολεί, η πορεία των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας.

 

– Ο κόσμος που ξέραμε από τη μεταπολεμική περίοδο έχει τελειώσει. Βαδίζουμε προς ένα πολυπολικό μοντέλο.
Αυτό απαιτεί ακόμα πιο ισχυρή προσήλωση σε αξίες και κανόνες, αν επιθυμούμε να συμβιώνουμε ειρηνικά, αν θέλουμε να μην επικρατεί ο ανταγωνισμός των ισχυρών και τελικά το δίκιο του ισχυρού.

Για αυτό η παρουσία μας με άξονα τις πανανθρώπινες αξίες – ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, ευνομία, καταπολέμηση της διαφθοράς, δημοκρατία -, είναι και προς το εθνικό μας συμφέρον αλλά και το συμφέρον της ειρήνης στον κόσμο.

 

– Αυτές όμως ακριβώς τις αξίες πρέπει να υπηρετούμε και εδώ, στη χώρα μας, παραδειγματικά, αλλά και στις διεθνείς μας σχέσεις.
Για αυτόν το λόγο ρωτώ: πώς μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να λέγεται αριστερή, δημοκρατική, και παράλληλα να στηρίζει τον αυταρχισμό, την καταπίεση, την φυλάκιση των ηγετών της αντιπολίτευσης, μια ναρκοκυβέρνηση,  όπως αυτή της Βενεζουέλας;  

Ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, σας ενημερώνω ότι τα κόμματα μέλη μας, βρίσκονται στην αντιπολίτευση, μαζί και το μέλος μας, ο πρόεδρος του εκλεγμένου Κοινοβουλίου. Καλούμε την κυβέρνηση της Βενεζουέλας να πάει σε ελεύθερες, διεθνώς εποπτευόμενες εκλογές. Αρνούμαστε εξωτερική επέμβαση από τις ΗΠΑ και πιστεύουμε στο λαό της Βενεζουέλας. Σε αυτή την κατεύθυνση, καλώ το ΚΙΝΑΛ να στείλει μήνυμα συμπαράστασης στο λαό της Βενεζουέλας και των υγειών πολιτικών δυνάμεων.

 

– Όταν εκπροσωπούμε αξίες, έχουμε κύρος. Μπορούμε να προσφέρουμε και να κάνουμε πολλά στα Βαλκάνια, την ευρύτερη Μέση Ανατολή, τη λεκάνη της Μεσογείου.

Έχουμε την ευκαιρία σε αυτήν την εποχή ανακατατάξεων να οικοδομήσουμε ένα νέο όραμα για την περιοχή, που θα αποτελέσει την καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι σε ό,τι μας απειλεί και σε όποιες προκλήσεις έρχονται.

 

– Τέλος ας μη ξεχνάμε ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί το καθοριστικό ζήτημα για την ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια. Μαζί φέρνει και τις μετακινήσεις πληθυσμών, τις πανδημίες και πολλά ακόμη φαινόμενα με μεγάλες συνέπειες. Κανένα τείχος, καμία κλειστή πόρτα, δεν θα εξαφανίσει τα προβλήματα.

Γιατί και η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, επειγόντως για αυτούς τους λόγους, ώστε να αισθάνεται ο πολίτης την πολιτεία κοντά του, σιγουριά ο δημιουργικός και παραγωγικός Έλληνας πολίτης, αλλά και για να έχουμε φωνή και παρουσία παντού ως χώρα.

 

Με απασχολεί, για τους παραπάνω λόγους και η πορεία της Ευρώπης.

 

Γιατί με τα όποια προβλήματα έχει, και με τις όποιες δημοκρατικές αλλαγές πρέπει να πραγματοποιήσει, παραμένει φάρος δημοκρατικών αξιών, ειρηνικής επίλυσης συγκρούσεων, της βιώσιμης ανάπτυξης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, της πίστης στο διεθνές δίκαιο και στους πολυμερείς φορείς, όπως ο ΟΗΕ.

 

Αν απειλείται σήμερα η Ευρώπη από ακροδεξιούς εθνικιστές δεν είναι γιατί αυτές οι αξίες δεν εμπνέουν. Είναι γιατί η συντηρητική ευρώπη δεν τις υπηρέτησε, δεν τις τίμησε όπως θα έπρεπε. Η καρδιά των ευρωπαϊκών αξιών αγνοήθηκε ή προδόθηκε πρώτα από τους συντηρητικούς. Και έτσι η Ευρώπη φάνηκε ανήμπορη και ανάλγητη  απέναντι στα προβλήματα των πολιτών της, δημιουργώντας χώρο για την αναζήτηση αυταρχικών «σωτήρων»..

 

Για αυτό το ερώτημα είναι, εμείς τι κάνουμε;

– Προσωπικά δεν είμαι απαισιόδοξος. Όλες οι αρνητικές εξελίξεις που παρακολουθούμε, όπως το Brexit, μπορεί να προκαλέσουν μια εγρήγορση και επιτέλους την απαραίτητη κινητοποίηση.

 

Πήραμετην πρωτοβουλία, μαζί με τον επικεφαλής της ομάδας Δημοκρατών και Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο και πολλούς άλλους Ευρωπαίους πολιτικούς, να υπογράψουμε επιστολή στον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, Τζέρεμι Κόρμπιν, για να στηρίξει ένα δεύτερο δημοψήφισμα που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

 

Είναι για τους παραπάνω λόγους απαραίτητη η ισχυρή παρουσία των σοσιαλιστών στις επόμενες ευρωεκλογές.

 

Για αυτό και με απασχολεί, όπως και εσάς, η πορεία του χώρου μας.

 

– Στο Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπου προέδρευσα πριν από μερικές μέρες, συζήτησα με τον Ισπανό Πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσεθ και πολλούς άλλους ηγέτες από όλο τον κόσμο, για τα προβλήματα και τις προοπτικές του χώρου της κεντροαριστεράς. Όλοι συμφώνησαν ότι η κρίση που παρατηρείται σε πολλές χώρες, ιδίως στην Ευρώπη, οφείλεται σε κοινά προβλήματα.

 

Η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, μαζί και η υπερσυγκέντρωση του πλούτου, η περιθωριοποίηση της οργανωμένης κοινωνίας – όπως των συνδικάτων – η προσωρινή εργασία ή και ανεργία που θα εντείνεται με την ρομποτική, έχουν αδυνατίσει τη διαπραγματευτική ικανότητα των προοδευτικών κεντροαριστερών δυνάμεων.

 

Θα σας μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από Νταβός. Ένας ευρωπαίος τραπεζίτης, με διάθεση αυτοκριτικής, ανέδειξε την αλαζονεία των ισχυρών, λέγοντας: «Στο Νταβός μαζευόμαστε κάθε χρόνο οι δισεκατομμυριούχοι και εκπαιδεύουμε τους εκατομμυριούχους για το πώς θα πείσουν τη μεσαία τάξη να δουλέψει πιο σκληρά, για να βοηθήσει τους φτωχούς του κόσμου».

 

Αυτό έχει συμβάλει στην εσωστρέφεια, τη γραφειοκρατικοποίηση και την έλλειψη συμμετοχικής δημοκρατικής λειτουργίας στα παραδοσιακά κόμματα.

 

Άρα πρέπει να διαμορφώσουμε μια νέα συμμαχία που να συνδέεται με τα νέα κινήματα, των γυναικών, των νέων, των μεταναστών, των lgbtq, της πράσινης ανάπτυξης, της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο, του «δικτύου των πόλεων», της αποκεντρωμένης και συμμετοχικής κοινωνίας.

 

Το νέο προοδευτικό κόμμα, το ΚΙΝΑΛ, αν είναι να κινητοποιήσει δυναμικές κοινωνικές ομάδες για να γίνουν προοδευτικές αλλαγές, πρέπει να έχει έναν πυρήνα κοινών αξιών από τη μία, αλλά και πλουραλισμό στις απόψεις, τις λύσεις, τις πρωτοβουλίες από την άλλη.

 

Εδώ στην Ελλάδα, βέβαια, έχουμε και το ενδημικό φαινόμενο μιας ιδιότυπης δήθεν αριστεράς που βυθίζεται στον πελατειασμό και τη… συνάφεια με κατεστημένα και συμφέροντα, πάντα στο όνομα του λαού.

 

– Τα βλέπουμε αυτά, τα έχουμε ζήσει. Όπως ανέφερα και νωρίτερα, θα είναι τραγικό για την Ελλάδα, ο χώρος που εδραίωσε τη δημοκρατία, που έκανε τις πιο μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που αντιμετώπισε με υπευθυνότητα την κρίση, βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον της πατρίδας, να βρεθεί σε ένα ρόλο συμπληρώματος του ενός ή του άλλου.

 

Μπορεί και πρέπει να γίνει πάλι μεγάλος και πρωταγωνιστικός.

Γι’ αυτό ενώσαμε τις δυνάμεις μας στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, κόμματα και πολιτικοί με διαφορετικές διαδρομές και απόψεις.

 

–  Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να αποφύγουμε μια μεγάλη παγίδα. Το να γίνει η διαφορετικότητά μας πρόσχημα για να ξαναγυρίσουμε σε μια μάχη μηχανισμών, να μιλάμε για μικροπολιτική αντί για τα ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα.

Επειδή είναι ενα εγχείρημα δύσκολο θεωρώ ότι όλοι και όλες που συνέβαλαν και συμβάλλουν σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και να τους αναγνωρίζεται όποιο μερίδιο τους αναλογεί. Μικρό η μεγάλο.

 

Και ο πολιτικός πολιτισμός του χώρου μας δεν μπορεί να δέχεται  απαράδεκτες επιθέσεις σε ό,τι αφορά την ακεραιότητα συντρόφων. Οργανωμένο κουτσομπολιό για συναλλαγές, κατηγορίες για έλλειψη πατριωτισμού.

Αυτά να τελειώνουν.

 

– Δεν πειράζει που έχουμε διαφορές. Έχοντας κοινές αξίες και στόχους οι διαφορετικές απόψεις είναι πλούτος, είναι εργαλείο για να αγκαλιάσουμε όσους απομακρύνθηκαν κατά καιρούς δικαίως η αδίκως.
Διαχρονικά, ο πλουραλισμός δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα στην παράταξή μας.

Κρίσιμο όμως είναι να έχουμε καθαρό στίγμα και ταυτότητα. Ταυτότητα δημοκρατική και βεβαίως, προοδευτική.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

Μπροστά σε όλες τις προκλήσεις που ανέλυσα, είναι λογικό κάθε πολιτικός, κάθε πολίτης με αίσθημα ευθύνης, να ανησυχεί.

Όπως κι εγώ.

 

Πιστεύω όμως βαθιά ότι, υπάρχει άλλος δρόμος.

 

Υπάρχει ο δρόμος της προοδευτικής πολιτικής πρότασης απέναντι στη συντήρηση, απέναντι στη συντήρηση και το ιδιότυπο μοντέλο παρεοκρατικού πελατειασμού με απολήξεις ακόμη και στο παρακράτος, που υπηρετούν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Επιδίωξή μου μόνη, να συμβάλω για μια ισχυρή προοδευτική παράταξη αρχών και αξιών, ανάχωμα στη συντήρηση, ελπίδα και προοπτική για κάθε Ελληνίδα και Έλληνα, για τη χώρα, για τον Ελληνισμό.

 

Με αυτές τις σκέψεις, και προσωπικά και ως ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, θα συμβάλλουμε με τις απόψεις μας στον πολιτικό διάλογο και τον αγώνα που οφείλουμε όλοι να δώσουμε το επόμενο διάστημα.

 

Σας ευχαριστώ

Και καλή δουλειά